آیا «ضعف» مجوزی برای روزه‌خواری است

روزه جزو واجبات و فروع دین است و مطابق روایت امام باقر(ع) یکی از پنج پایه اصلی دین است، نباید با بهانه‌ای روزه‌داری را ترک کرد، ولی در مواردی استثناء، دستور دین است نباید روزه بگیرند و باید مطابق دستور و وظیفه عمل کنند.

 

  از جمله شرایط روزه‌داری قدرت و توانایی است یعنی روزه بر کسانی واجب است که می‌توانند روزه بگیرند و کسانی که توانایی بجا آوردن روزه را ندارند و از نظر جسمی ناتوان هستند یا بیماری دارند که روزه بر آن‌ها ضرر دارد، روزه بر آن‌ها واجب نیست.

معمولاً افراد در بستر زندگی مشکل دارند و توانایی روزه گرفتن را ندارند، معمولاً در آغاز نوجوانی و در پایان سنین و در دوران کهولت و پیری این گونه است، از نظر مادی هم معمولاً چنین است، افراد جوان قدرت مالی ندارند اما توانایی کار را دارند یا در پیری سرمایه‌های اندوخته‌اند اما توانایی کار ندارند، در مورد مسائل عبادی مانند روزه هم معمولاً نوجوانانی که تازه به سن تکلیف رسیده‌اند و یا کهنسالان برای روزه‌داری توانایی جسمی ندارند که روزه بر آن‌ها واجب نیست.

البته این نکته که روزه جزو واجبات، فرائض و فروع دین است و به تعبیر دقیق‌تر اصول عملی اسلام است و مطابق روایت امام باقر(ع) یکی از پنج پایه اصلی دین است، نباید با بهانه‌ای روزه‌داری را ترک کرد، ولی در مواردی استثناء است، دستور دین است که نباید روزه بگیرند و باید مطابق دستور و وظیفه عمل کنند.

کسانی که روزه می‌گیرند و حالت ضعف به آن‌ها دست می‌دهد، اصل ضعف مجوزی برای روزه‌خواری نیست، روزه تشنگی، گرسنگی و تا حدی ضعف است، بیان شده اگر ضعف غالب شد و ادامه روزه ممکن نیست و غیرقابل تحمل است، روزه را افطار کند.

افراد باید توجه داشته باشند گاهی یک شخص کل ماه رمضان را نمی‌تواند روزه بگیرد، ولی یک روز یا دو روز در میان می‌تواند روزه بگیرد،‌ باید روزه بگیرد یا کسی از همان ابتدای ماه رمضان می‌داند نمی‌تواند روزه بگیرد، روزه بر او واجب نیست.