«غیبت‌کننده» در جهنم انگشت‌نما می‌شود

پیامبر اعظم(ص) به زنی فرمود: چرا تهمت زدی و غیبت کردی؟ افطار کن! گفت برای چه؟ من روزه هستم، حضرت فرمود: دست در دهانت کن! دست در دهان کرد و یک تکه گوشت بیرون آورد! فرمود: این تکه گوشت حاصل آن غیبت است.

 همزمان با فرارسیدن شب هشتم ماه مبارک رمضان، منصور ارضی از مداحان پیشکسوت اهل‌بیت علیهم‌السلام در مسجد ارک به بیان مضامینی از  دعای چهل و چهارم صحیفه سجادیه پرداخته است که متن آن به شرح ذیل است:

در بیان دعای چهل و چهارم صحیفه سجادیه تا به آنجا پیش رفتیم که باید جوارح بدن هم روزه‌داری را درک کنند. همچنین عرض شد: «وَ لانَخْطُوَ بِاَقْدامِنا اِلى‏ مَحْجُورٍ» با پاهایمان به سوی آنچه حرام شده است نرویم.

باید مواظب باشی تا شکم را از حرام پر نکنی

در ادامه این دعا حضرت می‌فرمایند «وَ حَتّى‏ لا تَعِىَ بُطُونُنا اِلاّ ما اَحْلَلْتَ» یعنی: جزآنچه که تو حلال کرده‌ای در شکم‌هایمان جا ندهیم.

یک وقت آدم همه چیز را هم رعایت می‌کند ولی می‌خواهد هر جایی هم برود. می‌گوید دعوت کرده چه کنم؟ اگر یقین داری که متدین و اهل خمس است مشکلی ندارد.اگر هم شک داری بگو ان شا الله خمس می‌دهد دیگر تجسس لازم نیست ولی اگر می‌دانی پایبند به احکام شرعی نیست باید مواظب باشی تا شکم را از حرام پر نکنی.

«غیبت کننده» در جهنم انگشت نما می‌شود

در کتاب شریف «عدة الداعی» روایت شده: از ناحیه خداوند بر حضرت داود(ع) خطاب رسید: خوب بود می‌دیدی حالات آن افرادی را که با زبانشان گوشت مردم را می‌خورند (چه غیبت و چه تهمت) در حالی که زبان‌هایشان را مانند پوستی می‌گسترانند و اطرافشان را با گرزهایی از آتش می‌زنند سپس فردی را بر او می‌گمارند که توبیخش کند و بگوید ای اهل جهنم این فلان شخص بد زبان است بشناسیدش.

یعنی در جهنم غیبت کننده انگشت‌نما می‌شود. آن وقت، طرف هنوز افطارش تمام نشده شروع می‌کند به غیبت نمودن؛ هر چند غیبت حرام است چه در حال روزه چه در غیر آن. از این رو پیامبراکرم(ص) به آن زن فرمود: چرا تهمت زدی و غیبت کردی؟ افطار کن! گفت برای چه؟ من روزه هستم، حضرت فرمود دست در دهانت کن! دست در دهان کرد و یک تکه گوشت بیرون آورد، فرمود این تکه گوشت حاصل آن غیبت است، آبرویش رفت و همه هم فهمیدن غیبت کرده است. ما باید شکم‌های خود را چه مادی و چه معنوی از حلال ارتزاق کنیم غیبت راه ندهیم که غیبت گوشت برادر خوردن است.

در ادامه حدیث بالا می‌فرماید: ای داود! چه بسا رکعت‌های طولانی نماز، همراه با اشک و گریه که از روی خشیت باشد اما نزد من ذره‌ای حتی به اندازه تار باریک هسته خرما ارزش ندارد چون وقتی نظر به قلب آن بنده می‌کنم می‌بینم اگر بعد از نماز زنی ( از راه حرام ) خود را به او عرضه کند اجابتش خواهد کرد! و اگر مومنی با وی معامله‌ای قرار دهد وی مؤمن را بفریبد من عبادات چنین بنده‌ای را قبول ندارم!

سختی در راه پاداش الهی

پس ما گوش، چشم، دست، پا و دل را باید از حرام دور کنیم «وَ لَا تَنْطِقَ أَلْسِنَتُنَا إِلَّا بِمَا مَثَّلْتَ» زبان‌هایمان گویا نشود جز به آن خیری که تو عنایت کردی. حضرت می‌فرمایند: اگر آن اعضای بدن را کنترل کردی این عضو (زبان) را هم می‌توانی به کمک خدا کنترل کنی یعنی باید در مسیر الهی هدفمند باشی «لانَتَکَلَّفَ اِلاّ ما یُدْنى مِنْ ثَوابِکَ» جز در آنچه به پاداش تو نزدیک است دچار سختی نشوم.

یک وقت یک باربری‌های بیهوده‌ای انجام می‌دهیم و فقط رنج و خستگی‌اش برایمان باقی می‌ماند. (در تعقیبات نماز عصر می‌خوانیم: «اللهم انی اعوذ بک من نفس لاتشبع ومن قلب لایخشع و من علم لاینفع و من صلوه لاترفع و من دعاء لایسمع...»

کارهایی مثل زکات یا گریه بر امام حسین(ع) تظاهرش هم مشکل ندارد

«وَ لانَتَعاطى‏ اِلاَّ الَّذى یَقى مِنْ عِقابِکَ» و به جا نیاورم جز آنچه را که از کیفر تو مرا نگاه دارد یعنی هر کار خلافی کیفر دارد. همیشه برای ما گفتند: گندم از گندم بروید جو ز جو.

«ثُمَّ خَلِّصْ ذلِکَ کُلَّهُ مِنْ رِئآءِ الْمُرآئِینَ» این دیگر خیلی سخت است، ریا و خودنمایی! می‌پرسد کجا بودی؟ می‌گوید: از چشمانمان معلوم است مسجد ارک، تازه قرآن و نماز شب هم خواندیم. بزرگان فرمودند: کارهایی مثل زکات یا گریه بر امام حسین(ع)، ظاهرش هم مشکل ندارد چرا؟ چون می‌گوید حتی اگر گریه نمی‌کنی خود را به حال گریه بیانداز ولی در مورد کارهای دیگر باید مواظب ریا باشیم که برای تبلیغ رو به ریا نیاوریم که همه اعمال حبط و نابود می‌شود.

ائمه علیهم‌السلام وقتی به کاری مشغول می‌شدند به بهترین جهتش کار را به سرانجام می‌رساندند طوری به بیان ریا و شهرت طلبی می‌پردازد که جایی برای حرف دیگری نمی‌ماند «وَ سُمْعَةِ الْمُسْمِعینَ» یعنی دورم بدار از شهرت طلبی.

اهل بیت علیهم السلام آبرو دارند و جلوی آبرو ریزی را هم می‌گیرند

ائمه علیه‌ السلام مواظبت کرده و امتحان شده به این دنیا آمدند ولی برای امامت مردم دوباره از اول شروع کردند که مردم یاد بگیرند.خوب برای ما امامت کردند و خوب همه چیز را برای ما تهیه دیدند.

ابی عبدالله(ع)  می‌آید در فضای مکه در کعبه برای آن زن و مرد نا محرم که دستانشان به هم چسبیده بود تا حضرت نماز می‌خواند دست‌ها از هم باز می‌شود به آن دو می‌فرماید بروید تا بیشتر از این آبرو ریزی نشود. اهل بیت(ع) آبرو دارند و جلوی آبرو ریزی را هم می‌گیرند. خودت فکر کن ببین چند دفعه آبروی ما را خریدند؟